Insomia

Ni Fernando Castor Chaves

Wala pang pag-aamba
Ang daluyong ng antok
Sa buong silid .
Panatag ang gabi
At tanging awit ng kuliglig
Ang maririnig.
Mula sa siwang ng bintana ,
Tanaw ang ningning
Na taglay ng buwan
Na pinapapusyaw ng dilim.
Sa buong magdamag,
Pikit matang nanamnamin
Ang pagod,
Hahayaang lamunin
Ng kumot at kobre kama
Ang katawang pagal sa buong maghapong pagkayod.
Isang malaking tipak ng unan
Ang sasalat sa isip
At walang humpay na makikipaglaro
Sa diwang 'di makuhang pumikit,
Sa 'di maapuhap na sagot
Ng mga nagliliparan, nagsasalubong na mga tanong.
Muli,
Babangon ka't
Mag-aabang na dalawin ng antok.
Makikinig sa mga musikang
Hahaplos sa iyong ulo't tiyan
Na sa'yo'y maghehele
Hanggang muling maramdamang lumulutang
Ang kaluluwa mula sa
Hiram na katawan.